Als klein meisje wilde ik dierenarts worden en toen ik keer op keer werd uitgeloot neerlandica, sociologe of toneelspeelster. Het werd uiteindelijk groene ingenieur. Ik studeerde Tropische Veeteelt in Wageningen waar ik heb geleerd natuurlijke systemen te analyseren om er vervolgens iets aan te veranderen. Ik werd een professionele wereldverbeteraar.

Ik werkte als ontwikkelingswerker, adviseur en manager in de groene sector in Colombia, Pakistan en Nederland. Ik verdiepte me in menselijke systemen door aanvullende opleidingen, maar leerde vooral in de praktijk.

Toen de organisatie waarvoor ik werkte werd opgeheven heb ik met veel succes als mobiliteitsmanager mensen naar nieuw werk begeleid. Vier jaar later zocht ik zelf een nieuwe baan. Na een korte terugkeer in het internationale werk merkte ik dat ik diep van binnen een heel andere wens had: een eigen bedrijf in de wereld zetten. In 2018 heb ik die wens vervuld. Ik heb mijn vaste baan opgezegd en niet veel later Spiegelschrift opgericht.

In Spiegelschrift komt alles wat ik ooit wilde worden samen. Mijn liefde voor mensen en hun familie- en organisatiesystemen kon ik kwijt in het coachen. Dat deed ik regelmatig midden in de natuur en met de inzet van paarden, betere spiegels zijn er niet. Mijn passie voor taal gebruik ik in het schrijven van verhalen en teksten. Regelmatig kruip ik daarbij in de rol van een ander: de klant, de lezer of een personage. Uiteindelijk trok mijn eigen rol als schrijver me over de streep om er als verhalenmaker helemaal voor te gaan .

De groene ingenieur zie je terug in mijn aanpak: analytisch, gedegen, ontwikkelingsgericht en praktisch. Als vrouw, moeder en partner beschik ik over relativeringsvermogen en compassie voor anderen. Ik hecht meer waarde aan zingeving en ontplooiing dan aan carrière en materieel succes. De eigenschappen die me altijd weer helpen zijn flexibiliteit, humor en het vermogen om hulp te vragen wanneer ik er alleen niet uitkom.