Selecteer een pagina
Als ik dit eerder had geweten

Als ik dit eerder had geweten

Supertrots op de samenwerking met Patricia Heije, expert in de problematiek van samengestelde gezinnen. Zij schreef een naslagwerk voor professionals die deze bijzondere gezinnen begeleiden: Als ik dit eerder had geweten. Ik mocht voor haar de redactie doen. Patricia schrijft hierover in haar nawoord: “Toen het manuscript bijna gereed was, kwam ik in contact met Carol Dohmen. Het is voor haar ongetwijfeld een hele uitdaging geweest om tekst van een schrijver met dyslexie – ik dus – om te vormen tot een goed verhaal. Dank Carol, dat je onmogelijke zinnen mogelijk maakt.”
Geen dank Patricia, ik vond het een prachtige opdracht. Ik zie uit naar het vervolg van onze samenwerking!

Schiermonnikoogst

Schiermonnikoogst

Eind januari was ik een weekje op Schiermonnikoog. Voor het eerst in mijn leven alleen op vakantie, een soort retraite eigenlijk. Het was er heerlijk, ik genoot van de rust, de ruimte, het onbekende eiland en ik vermaakte me er prima met mezelf. En ik nam een groot besluit. Vond ik zelf. Alweer. Want het was nog niet zo lang geleden dat ik een vaste baan bij de overheid verruilde voor een groot avontuur: mijn eigen bedrijf Spiegelschrift. Als Spiegelschrijver wilde ik spiegelen: mensen helpen om nieuwe inzichten en ideeën te krijgen door te coachen én te schrijven. Aldus geschiedde, maar daar op Schier werd ik me ervan bewust dat er veel meer schrijven dan coachen in Spiegelschrift zit. En daarmee in mij. De belangrijkste opbrengst van mijn verblijf op Schier, mijn Schiermonnikoogst, was het besluit me in 2020 helemaal op het schrijven te gaan richten.

Ik maakte het besluit wereldkundig via social media, genoot van de ruimte die het me gaf, verlummelde wat tijd, ging nog een keer op vakantie (ditmaal verder weg en niet alleen) en kwam op vrijdag 13 maart terug in een totaal andere werkelijkheid. Nederland, net als de rest van de wereld, in de ban van corona, de pandemie die ons bewust maakt van het feit dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Het wereldwijde web blijkt vooral gemaakt van mensen die elkaar fysiek ontmoeten, sociale wezens als we zijn, en die elkaar niet alleen inspireren en sterker maken, maar ongelukkigerwijs ook ziek kunnen maken door de uitwisseling van een onzichtbaar virus. Een virus is een stukje erfelijk materiaal en eiwit, dat niet eens voldoet aan de formele criteria van ‘leven’, omdat het zich niet zonder tussenkomst van andere, wél levende wezens kan voeden en voortplanten.

Dat stukje niet-leven plant zich voort via mensen die contact met elkaar hebben, bewust of onbewust. Het virus floreert wanneer de mens als doorgeefluik en broedplaats fungeert, ook al beneemt het de laatste de adem. Bizar. Onwerkelijk. Zelfs voor een Spiegelschrijver schieten woorden tekort. Maar schrijven móet. Dat was waar ik op Schiermonnikoog achter kwam en waar ík bij floreer. Na een maand coronolethargie is het aan mij in actie te komen, met woorden als daden.

Dohmen draaft door nu te koop als bundel

Dohmen draaft door nu te koop als bundel

Terwijl ik dit bericht schrijf, komt er een mailtje van de redactie van de Nieuwsbode Zeist binnen, een reactie op mijn laatste column, ‘Boos en blauw’. Ik weet niet of ze negatieve reacties weghouden, deze is in elk geval erg positief: ‘verrassend, leuk, prima schets van…’ en dan een mooie, persoonlijke verwoording van het probleem dat ik beschrijf. Een leuke opsteker aan de vooravond van de presentatie van de gebundelde columns van de afgelopen twee jaar. Wil jij ook een gesigneerd exemplaar? Stuur een mailtje of laat een reactie achter voor de details. De kosten inclusief verzending bedragen € 16,00.

Strategische natuur

Strategische natuur

De column van Ylva Poelman vandaag in Trouw gaat over strategie van de natuur en de mogelijkheden tot inspiratie die dit biedt aan bedrijven. Strategie gaat over keuzes maken: ben ik generalist, zoals de faraomier die alles eet, of een specialist, zoals de panda die alleen een bepaalde soort bamboe eet. Ga ik pionieren, zoals bepaalde korstmossen die zelfs op kale rotsen groeien, of een volg ik liever iets wat zich al een beetje bewezen heeft. Ylva Poelman, ook bekend als de bionische vrouw, raadt bedrijven aan over de hei te gaan wandelen in plaats van ‘op de hei’ te gaan zitten. Om inspiratie op te doen voor de strategie van hun onderneming.Ik vind dat een uitstekend advies. Ik had gisteren een dag waarop de inspiratie niet wilde komen. Geen afspraken, wel genoeg te doen, maar het vlotte niet. Eén van de lastigste dingen van het ondernemerschap vind ik dat ik zo’n strenge baas heb. Mevrouw Discipline heet ze en ze vindt dat ik mijn uren nuttig moet besteden. Zou ik een stukje gaan schrijven, een coachingssessie gaan voorbereiden? Een evaluatie van de vorige bijeenkomst maken? Of eerst de was draaien? Ik had er helemaal geen zin in. Ik vertelde Mevrouw Discipline dat ik het later in zou halen, liet de to-do lijst voor wat hij was en toog naar de Soesterduinen, een stuifzandgebied niet zo ver van waar ik woon. De duinen zijn ontstaan uit weggewaaid zand, afkomstig van sterk overbegraasde gebieden en lijken op het eerste oog één grote zandwoestijn. Een typische pioniershabitat, niet alleen voor planten (buntgras) en dieren (de boomleeuwerik), maar ook voor mensen (honden-uitlaatservice ondernemers).

Gezeten op een boomstronk midden op die grote zandvlakte kwam de inspiratie en een inzicht. Het landschap van de stuifduinen vertelt een verhaal over perspectief en over tijd. Over menselijk handelen en de veerkracht van de natuur. Een snelle oogopslag laat misschien een leeg landschap zien, maar in werkelijkheid vindt er voortdurend ontwikkeling plaats. Ik mocht even dat lege landschap zijn en vertrouwen op mijn eigen strategie: de keuze de natuur in alles wat ik doe als inspiratiebron mee te nemen. Ook in de leegte.

Wonderwoorden

Wonderwoorden

Ik vind taal fascinerend. Hoe fijn is het om je verstaanbaar te maken naar een ander, je zorgvuldig uit te kunnen drukken of zelfs een heel verhaal te vertellen? Taal kan ook voor veel verwarring zorgen. Kijk naar alle commotie rond de Nashville-verklaring. Deze in Amerika opgestelde verklaring is een soort leidraad die christenen moet helpen de vertaling van hun geloof naar praktisch handelen rond huwelijk en seksualiteit. Eerlijk is eerlijk, het is lekker overzichtelijk gemaakt in termen van wel-niet, goed-fout. Prettig voor mensen die niet teveel opties willen overwegen, veel minder prettig voor de mensen die niet in de goed-fout hokjes passen.

Vervolgens kwam er een Nederlandse vertaling van de verklaring en de samenleving liep onmiddellijk te hoop tegen de inhoud. De vertalers schrokken zich een hoedje. De reactie was dat het allemaal niet zo letterlijk was bedoeld en dat lezers hun tekst verkeerd interpreteerden. Zo lust ik er nog wel één. Bezint eer gij begint (waar komt die tekst eigenlijk vandaan?) denk ik dan. Inmiddels hebben ze zich teruggetrokken om te wenen, zo las ik in de krant, en wordt er gewerkt aan een inlegvel. Daarin gaan ze opnieuw uitleggen wat ze bedoelen. Ik verwacht dat elk woord nu op een goudschaaltje gewogen gaat worden, maar het gaat natuurlijk om het proces erachter. Wat willen ze nou eigenlijk wél zeggen?

Ik ben reuze benieuwd. Taal is de uitkomst van gedachten. Woorden kunnen wonderen verrichten, maar ook wonden maken. In mijn werk als coach én schrijver ben ik me voortdurend bewust van het mogelijk effect van de woorden die ik kies. Het is niet zo moeilijk een woeste kop boven een krantenartikel te zetten. ‘School moet uitwijken naar noodgebouw’ klinkt heel anders dan ‘Schooljaar start in tijdelijke unit”. Als ik tijdens het coachen maar blijf doorvragen op problemen van een team, komen ze waarschijnlijk minder snel tot oplossingen dan wanneer ik met hen naar verlangens en wensen op zoek ga. Mijn wens en verlangen voor 2019 is dat we meer wonderwoorden gaan gebruiken. Woorden waarin iedereen zich thuisvoelt.

Spiegelschrift online!

Spiegelschrift online!

Het is gelukt! De website van Spiegelschrift staat nog dit jaar online. Je bent van harte welkom om een kijkje te nemen. Je vindt hier informatie over het complete aanbod van Spiegelschrift, zoals coaching met paarden, systemisch werk, de laatste columns en links naar verhalen. Ik hoop je hier regelmatig te ontmoeten. Neem gerust contact op wanneer je meer wil weten of een afspraak wil maken. Ik hoor graag van je!